Budynek Szpitala.

killer.

Biały z zewnątrz, biały od wewnątrz. Dwupiętrowy, pokaźnych rozmiarów budynek na odludziu, skąd piechotą jest wszędzie daleko, a dojazd jest praktycznie niemożliwy. Plątanina korytarzy, zamkniętych drzwi, krat i cel przypominających te więzienne, ale z wszechobecną bielą na ścianach. Koniec świata, leżący kilkadziesiąt metrów od morskiego wybrzeża, gdzie zimy są mroźne, a lata upalne. Sam budynek składa się z dziewięciu skrzydeł, na pierwszym i drugim piętrze dwa przeznaczone dla pacjentów, na parterze jedno (dokładna rozpiska w odpowiednim temacie). Skrzydła B i C są do siebie równoległe, ale te ściany, którymi są do siebie zwrócone nie mają okien. Skrzydło a jest umieszczone prostopadle do pozostałych dwóch. Między skrzydłami można przemieszczać się tylko przez cztery klatki schodowe z podwójnymi drzwiami. Pozostałą część kompleksu stanowi dziedziniec, na którym oprócz kilku ławek nie ma właściwie nic. Cały budynek ogrodzony jest drutem kolczastym, który kiedyś był pod napięciem, jednak zrezygnowano z tego.
Skrzydła dzielą się na 40 sal o wymiarach około dziewięciu metrów kwadratowych każda, wyposażonych w łóżko, urządzenia sanitarne, niewielkie biurko i radio. cztery prysznice w każdym sektorze, sale ułożone po 20 po jednej stronie, tylko połowa posiada okna. Pacjenci z sektorów C z okien widzą morze, w przypadku sektorów B jest to dziedziniec, a sektor A widzi morze lub dziedziniec i zabudowania Szpitala. W sektorze A jest więcej pryszniców i łazienek.

Schemacik, gdzie na niebiesko zaznaczony jest dziedziniec, żółto-zielono sektor B, zielono sektor C, czerwono sektor A, fioletowo klatki schodowe i jeszcze raz niebiesko świetlicę na pierwszym piętrze. Na lewo od świetlicy mamy niezaznaczoną na schemacie stołówkę i bibliotekę pomiędzy. W świetlicy znajduje się pianino, stoliki i jest ona najczęściej miejscem pobytu pacjentów z oddziałów otwartych, którzy moją znajdować się poza salami w godzinach 10-21.

Jakieś pytania?